انتخاب زاویه دید 

درست همزمان با جشن و سرور ایرانی‌های ضد دولت، سینماگرهای دولتی هم گردهمایی ای دارند در نقد هالیوود و تاثیر لابی صهیونیسم در هالیوود! صبح علی الطلوع این آقایان با عده‌ای مهمان‌ متشخص غربی جمع شده‌اند، پیروزی فیلم «جدایی» را تبریک گفته‌اند (!) به عنوان مقدمه، و بعد هم داد سخن درداده‌اند که این فیلم پرچمدار سینمای ایران در عرصه بین‌المللی است. «پرچمدار» هم از آن کلمه‌های کلیشه‌ای است که بدجوری بار مذهبی-تاریخی دارد.

ضمن تمام افاضات فرمایشی این آقایان دبیر همایش جملات قابل تاملی ایراد کرده که: «ماهیت سینمای هالیوود حرکت آشتی انسان با شیطان است که در جهت‌ تطهیر شیطان محسوب می‌شود. در حالی که سینمای ایران سینمای بیداری است و در فیلم سینمایی ملک سلیمان نبی خارج کردن شیاطین از جلد انسان را به وضوح می‌بینید».

ادبیات این بیانات سوای کلیشه‌ای بودنش به شدت ایدئولوژیک است که غیر از این هم انتظار دیگری نمی‌شد داشت. اما نکته اصلی ماجرا که ریشه در رفتاری ملی دارد این هست که، ما ملت از قدیم‌الایام عادت داشته‌ایم که، خوب بشود می‌گوییم طرف برادر و خاله زاده و دایی‌زاده ما بوده و به عرش اعلا می‌بریم‌اش، بد بشود می‌گوییم این آدم از همان اول معلوم بود مغزش معیوب است ، لکه ننگ تاریخ ما بوده و از طایفه و خاندان‌مان بیرونش می‌کشیم و صدها برچسب خاص و غیرخاص به او می‌زنیم. ما ملت این طوری هستیم، مثال نقض هم -به گمانم- ندارد.

و اما درباب پیروزی «جدایی»: نوش جان اصغر فرهادی و گروه بازیگران و همکارانش باشد. امیدوارم این پیروزی برای این‌ها امید و انگیزه و درایت بیشتری برای تولید بهتر به همراه داشته باشد و نکته آخر این که، جناب فرهادی، به جز مردم خوب ایران، تلویحا از آقایان رییس و وزیر و رژیم ایران هم تشکر می‌کردی که شرایط را چنین ابلهانه ایجاد کرده‌اند که فیلم شلوغ و پرآشوب «جدایی» توانست جلو آثار پاکیزه‌ای چون کار ژانگ‌ اییمو قدعلم کند. فتبارک الله احسن الرژیم!