شاید انگیزه ی داشتن یه وبلاگ چندسالی است که مثل یک زنبور در گوشم ویزویز کرده ولی من مقاومت کرده بودم. چون وقتم لابد مهم تر بود. تا این که یکی از همین رفقا از وایکینگ ها سوال کرده بود. از این گوشه که ما کتر می شناختیمش. حالا تلاش من این خواهد بود که از این گوشه ناشناخته برای همه اون هایی که ممکن است این صفحه رو باز کنند بنویسم. اطلاعات تاریخی یا شاید هم مدرن.