مرگ در سانحه
دوستم قرار بود برای عروسی برادرش یکی دو ماه دیگه به ایران بره. بلیط خریده بود و شاد و خوشحال، لابد تو خیالش چمدانش را هم پر از سوغاتی کرده بود و به فرودگاه هم رسیده بود و دنبالش آمده بودند و … از تهران زنگ می زنند که یکی از بستگان نزدیک عروس در یک سانحه رانندگی جانش رو از دست داده، یک جوان! به همین سادگی.
کنجکاو شدم آمار جانباختگان سانحه های رانندگی رو در دانمارک چک کنم. هیچ کار سختی نیست، این کار رو بچه های مدرسه ای هم برای تحقیقات کلاسی شون انجام می دن. تمام آمار رو می شه در چند دقیقه پیش چشم آورد. ضمن اینکه آمار مطمئنه!
طبق آمار سال ۲۰۱۰، ۲۵۵ نفر جان شون رو از دست دادن تو سانحه رانندگی. که البته این تعداد ۱۶ درصد کمتر از تلفات سال ۲۰۰۹ هست. این آمار یک ویژگی دارن: بیشتر تلفات در بین جوان های ۱۵ تا ۱۷ سال بوده به میزان ۵۳ درصد. نزدیک به ۴۲ درصد هم بین ۲۵ تا ۴۴ سال شون بوده.
باز هم به همین سادگی.
البته که جمعیت که زیاد شد کنترل رفتار اون جمعیت و کنترل قانون هم سخت تر می شه. و البته که قانون در ایران ماهیت سیال داره -نه ثابت، و البته که جان آدم بهای زیادی نداره در ایران. و البته که آقایون لاف گزاف می زنند که جمعیت می تونه چند برابر این بشه، بی این که مشکلی برای مملکت پیش بیاد. و البته که ترافیک به معنای ایرانی و بین المللیش همیشه معضل بزرگی در ایران، به خصوص تهران بوده… و یک عالم بدیهیات دیگر….
دوستم یک بلیط رو دستش مونده، خانواده عروس یک داغ بزرگ در دل شون. باز هم به همین سادگی!
۲ نظر:
برای این جوان از دست رفته و دیگرانی که به این شکل جونشونو از دست دادن و خونواده‌هاشون واقعا متاسفم.
کاملا قبول دارم که وضع جاده ها، نقصِ وسایل نقلیه، عدم اعمال قانون، و... نقش بزرگی در سوانح رانندگی دارن . ولی چیزی که بیشتر تأسف بر انگیزه اینه که خود راننده‌ها هم غیر مسئولانه رانندگی می‌کنن. انگار همه چی دست به دست هم میدن که هرج و مرج مربوط به ترافیک هر روز بیش از قبل بشه!
راست می گی. مشکل به شدت فرهنگی است. نه یک آدم مشخص مقصرهست و نه یک مجموعه. گاهی فکر می کنم، فرضا معضل ترافیک رو چطور می شه از نظر فرهنگی با یک سیستم غیر بیمار آشنا کرد و آشتی داد. فکر نمی کنم کسانی که غیرمسوولانه و لجام گسیخته رانندگی می کنند درکی از یک وضعیت غیر بیمار داشته باشند، یا اگر هم دارند بتونن اون را در ذهن پایدار کنن.
ارسال یک نظر