صدای مسلمان ها در پی چاپ و نشر کاریکاتورهای پیامبر فقط در یک حالت می توانست فروکش کند: اگراندیسمان اختلافات مذهبی بین مسلمان ها.

شاید در همین اروپا اختلافات بسیاری بر سر مذاهب مختلف مسیحی هم چنان وجود داشته باشد اما از آن جا که امنیت کشورهای دارای اکثریت مسیحی در ارتباط تنگاتنگ و مستقیم با دین شان نیست و از آن جا که مساله ی مسیحیت سوای سیستم اقتصادی و تامین مولفه های سیاسی در این کشورها استاین اختلافات اساسا آسیب چندانی به امنیت کشورها نمی رساند. عملا یک کاتولیک ، دیدگاه پروتستان را در خلوت خود یا در جمعی کوچک انتقاد یا حتا استهزا می کند و برعکس. فرقه های کوچک تر که عملا بیش تر هدف انتقاد ند. اما هیچ یک از این انتقاد ها بنیان کن نیست و در جامعه های که همه ی فرق آزادی عمل دارندیک تحریک زبانی یا دستی یا رفتاری حتا، پایه ی جامعه را متزلزل نمی کند. وانگهی قانون کشورها صرفا قانون مدنی است و مبتنی بر قانونی شرعی نمی باشد. به طوری که در قانون مدنی همه چیز روشن تصریح شده و مبرا از تفسیر است. البته همه جا استثناهایی هم وجود دارد که در بحث کنونی به آن نمی پردازیم.

اما... کشورهای مسلمان...نمی دانم چه بگویم و چه طور بگویم که ناگفتنم بهتر است... اول ویران کردن حسینیه ی گنابادی ها در ایران!!دوم انفجارهای تروریستی در سامرا!! کشتن اقلا صدو سی نفر از اهل تسنن به انتقام در عراق!!!عجیب نیست؟ آن هم در این شرایط که پیش از فروع دین و پیش از بنای مسلمانی و اصول دین، اسلام پیامبری دارد و پیامبرش محمد است و به محمد که بری از گناه بوده و حرمت اش برای مسلمان واجب است و تمام دنیا حرمت پیامبر یا یک انسان بزرگوار که میلیاردی انسان برایش حرمت قایل ند را می فهمد و به زبان می آرد و یا می فهمد و نمی گوید و یا می فهمد و کتمان می کند!! به این پیامبر اهانت شده و همه ی ذهن ها متوجه او بوده چنان که در این اروپایی که دین گاهی معنی چندانی پیدا نمی کند همه به فکر افتاده اند ببیند این انسان چه جور انسانی بوده که میلیون ها مسلمان برای هتک حرمتش ضجه می زنند و دیوانگی می کنند و ... از چه بگوییم؟ از کدام یگانگی؟ از کدام برادری دینی؟ بیگانگی در غریبه نیست. در همین آشنا هاست که ادعای مسلمانی دارند